Για ποιά "Ημέρα της Γυναίκας" μιλάμε;

Κοντεύει να καταντήσει σαν την Γιορτή του "Αγίου Βαλεντίνου"...

Διαφημίσεις και "προσφορές"...μαρκετίστικα αφιερώματα και καμπάνιες...

Γελαστές νεαρές γυναίκες ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας και μακιγιαρισμένες ποζάρουν σε "επετειακές" αφίσες...

Δεν χωρούν σε αυτές τις καμπάνιες γυναίκες του μόχθου, της εργασίας, της ανεργίας, της φτώχειας, της ταλαιπωρίας, του αγώνα, της προσφυγιάς, της μετανάστευσης, του πολέμου....

Αδιανόητο βεβαίως να χωρέσουν οι trans γυναίκες...

Η υπόθεση των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν μπορεί να συζητηθεί εκτός κοινωνίας. Δεν γίνεται να θεωρήσει κανείς άσχετη την υπάρχουσα κοινωνική οργάνωση με το ζήτημα της ισότητας των φύλων. Πώς μπορεί κάποιος να πει ότι η ανισότητά τους σε ευκαιρίες, αντιμετώπιση και συνθήκες δεν έχει σχέση με την εγγενή ανισότητα του ίδιου του καπιταλισμού;

Η κοινωνία είναι χωρισμένη σε προνομιούχους και μη. Σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Οι έμφυλες διακρίσεις, όπως και η εκμετάλλευση και η καταπίεση που προκύπτουν από αυτές είναι φυσικό προϊόν της ίδιας της φύσης του συστήματος.

Εδώ κρύβεται και η μεγάλη παγίδα της αυταπάτης ότι ο αγώνας για την ισότητα των φύλων αφορά μόνο τις γυναίκες. Σε αυτό τον αγώνα θέση έχουν όλοι όσοι ζητούν μια δίκαιη κοινωνία. Μια κοινωνία στην οποία όπως δεν θα υπάρχει ανάγκη για "φιλανθρωπία" έτσι και δεν θα τίθεται το ζήτημα της ισότητας των φύλων αφού η κοινωνική δικαιοσύνη στην πράξη θα έχει κάνει πραγματικότητα την ισότητα όλων των μελών της κοινωνίας.

Για αυτό και στις καμπάνιες που αναφέρθηκαν παραπάνω προβάλλεται το "πρότυπο" της "ελκυστικής" καταναλώτριας - σεξουαλικού αντικειμένου πιστού στις επιταγές του φετιχισμού της εμπορευματοποίησης.

Η περιβόητη "ανεξαρτησία" περιορίζεται στην κατανάλωση και στην κάλυψη προϋποθέσεων κατάκτησης του τίτλου της "γυναίκας - τρόπαιου". Στην πραγματικότητα στην υποδούλωση της γυναίκας στα πιο ύπουλα δεσμά της πατριαρχίας.

Τα δικαιώματα στην εργασία, στην παιδεία, στην δημιουργία, στην αυτοπραγμάτωση και στην αυτοδιάθεση αποσιωπώνται, όσο προβάλλεται το "δικαίωμα" στην κατανάλωση.

Οι αγώνες των γυναικών για ισότητα έχουν ταξικό πρόσημο όσο ταξική είναι και η ανισότητα, η αδικία, η εκμετάλλευση και η καταπίεση που υφίστανται.

Είναι αγώνες που αφορούν όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως βιολογικού ή κοινωνικού φύλου.